W sieci toczy się nasze życie towarzyskie, tutaj uczestniczymy w wydarzeniach kulturalnych, robimy zakupy, wyszukujemy tysiące informacji, itp. Te aktywności generują niezliczoną ilość cyfrowych śladów. Powstają one także w wyniku przetwarzania informacji o nas przez narzędzia i systemy informatyczne. Cyfrowe ślady trafiają do internetu, chmur obliczeniowych, baz danych. I zaczynają żyć własnym życiem, o którego istnieniu cybermieszkaniec często nie ma pojęcia.

Podobnie jak i o tym, że na podstawie cyfrowych śladów można stworzyć precyzyjny profil użytkownika. Słowem, zrekonstruować jego styl życia, codzienne rutynowe aktywności, cechy charakteru. Poznać osobowość, inteligencję, zainteresowania. Algortym może połączyć setki tych mikrozależności i z dużym prawdopodobieństwem przewidzieć przyszłe zachowania, np. wybory polityczne czy konsumenckie.

Biorąc pod uwagę rozwój sztucznej inteligencji i zastosowanie psychologii do metod obliczeniowych, powinniśmy się przygotować na przyszłość, w której prywatność będzie przywilejem tylko dla wybranych.

Dziś wróżbici mogą oddać swoje szklane kule do recyclingu. Lepiej by zainwestowali w dobry algorytm, który z dużym prawdopodobieństwem przewidzi nie tylko przyszłe zachowania ludzi (np. jak ktoś będzie głosował w nadchodzących wyborach – 85 proc. prawdopodobieństwa), lecz także ich cechy indywidualne, jak kolor skóry (95 proc.) czy orientację seksualną (88 proc.). W wielomilionowym zbiorze Big Data kryją się nawet najbardziej osobiste informacje: wyznanie, poziom inteligencji czy pochodzenie (np. z pełnej bądź niepełnej rodziny). Jeśli naukowiec zajmujący się wykorzystaniem psychologii do analizy informacji ze zbioru Big Data powie: „Spotkasz wysokiego bruneta wieczorową porą”, to z 90-proc. prawdopodobieństwem tak się stanie.