Praktycznie budowanie z kimś relacji to potrzeba relacji. Potrzeba relacji jest w praktyce możliwa do wspierania codziennie. Polega ona na zapewnieniu dziecku emocjonalnej bliskości poprzez:

• wspólnie spędzanie czasu
• rozmowy o wszystkim, np. o tym dlaczego ziemia się kręci, dlaczego nie mogę wrócić do domu później;
• opisywanie emocji, które pojawiają się w relacji
• uczenie się nawzajem czytelności emocjonalnej (powiedzenie, że mnie coś złości, cieszy, zachwyca, rozczarowuje i wszystkie inne emocje)
• pomaganie innym (np. wolontariat). 

Co to da relacji dziecko rodzic/opiekun:

• wspiera rozwój społeczny min. otwartość na innymi ludzi
• pozwala doświadczyć opieki, troski i zainteresowania ze stronny innych osób
• wzajemne zainteresowanie opiniami i przeżyciami
• dziecko otrzymuje komunikat, że to co czuje jest ważne
  kształtowanie postawy prospołecznej.

Praktyczna wskazówka jak dbać o czytelność emocjonalną: np. „Lepiej poczekaj, czuję się teraz zdenerwowana i nie mam ochoty patrzeć na Twoje wypracowanie. Jak poczuje się lepiej, to chętnie je przeczytam”. Dzięki temu dziecko rozumie powody postępowania rodzica, oraz dowiaduje się o przeżywanych przez niego emocjach. Jednocześnie uczy się od rodzica jak mówi się o swoich emocjach.

Praktycznie samodzielne dokonywanie wyborów co do tego co dla kogoś jest najlepsze to potrzeba autonomii. Potrzeba autonomii jest w praktyce możliwa do wspierania codziennie. Potrzeba ta wiąże się z poczuciem, że jestem sprawcą zdarzeń. Tym, że oddziałuje na rzeczywistość wokół i ma możliwość wyboru i działam zgodnie z indywidualnymi pragnieniami. Zaczyna się od tego w co chcesz się ubrać dziś do przedszkola, mówienie, że coś mi nie smakuje, że lubię jeździć na rowerze, lubię książki przygodowe. Dziecko komunikuje swoją potrzebę autonomii, mówiąc: „Ja chciałabym/Ja chciałbym…”.

Jak wspierać ro,zwój potrzeby autonomii:

• słuchaj,
• rozmawiaj,
• proponuj różne rozwiązania,
• pytaj,
• inspiruj aktywności dziecka do kontaktu z rzeczywistością społeczno-kulturową, przyrodniczą i techniczną,
• zachęcaj do samodzielności i podejmowania nowych wyzwań,
• organizuj współdziałania z rówieśnikami i dorosłymi.

Co to da relacji dziecko – rodzić/opiekun: 

• otwartość na doświadczenia,
• umiejętność dokonywania wyborów,
• partnerski styl relacji z dzieckiem,
• większe poczucie bezpieczeństwa,
• samodzielnie rozwiązywanie problemów,
• partycypacja w podejmowaniu decyzji.

Praktycznie czuć, że potrafię coś robić to potrzeba kompetencji. Potrzeba kompetencji jest w praktyce możliwa do wspierania codziennie. Potrzeba kompetencji jest to poczucie, że coś potrafię i wiem to o sobie. „Pozwolenie na doświadczenie radości tworzenia, jest źródłem szczególnej siły, która czyni dziecko spragnione pełnienia w dalszym życiu określonych ról, dających mu szansę na zdobycie uznania nie tylko w najbliższym otoczeniu” (A. Brzezińska). 

Jak wspierać rozwój potrzeby kompetencji:

• Tłumacz, czym jest porażka i jaką rolę pełni w procesie zdobywania umiejętności. Przecież w pracy nad żarówką Edison, też miał niejedną porażkę.
• Wspieraj dziecko w procesie uczenia się umiejętności czy określonych zachowań.
• Rozmawiaj z dzieckiem o postępach i błędach.
• Stopniuj poziom trudności umiejętności, np. jazda na rowerze, robienie ciastek, sięganie po różne książki, przygotowanie albumu ze zajęciami i wszystko to co przyjdzie wam do głowy.

Co to daje relacji dziecko – rodzić/opiekun:

• Umiejętność adaptacji i skuteczność działań w dorosłości.
• Poczucie bezpieczeństwa.
• Chęć do eksploracji świata, bez strachu o popełnienie błędu.

Budowanie autorytetu w oczach dziecka to bycie autentycznym, spontanicznym, to mówienie o swoich uczuciach, nazywanie ich, rozmawianie o rzeczywistości oraz zapewnienie poczucia bezpieczeństwa.

By wspierać rozwój swojego dziecka, pamiętaj o zadbaniu o samego siebie. Wychowywanie to przygoda, a jak to z przygodą bywa, nie zawsze można się przygotować na wszystkie okoliczności i znać topografię terenu. Dlatego, by dbać o innych, trzeba mieć do tego chęć i siłę. Przy rozładowanym akumulatorze nawet auto z najlepszym silnikiem nie ruszy w dalszą drogę. Dlatego kluczową kwestią w dbaniu o innych jest zadbanie o samego siebie, o swoje siły i chęci do działania. Dbanie o własną energię i potrzeby, jest dbaniem o przygodę, która nazywa się sztuką wychowania.

Rodzicu/opiekunie, a Ty jak zadbasz o siebie w najbliższym tygodniu?