Złego dobre początki?

Na początku wszystko jest wspaniałe, patrzymy na siebie z zachwytem i uwielbieniem. W sposób wyidealizowany. W fazie ekscytacji i zauroczenia pojawia się pomysł, żeby być razem. Euforia bierze górę i zaczynamy np. razem mieszkać albo nawet planować ślub. Ale tak naprawdę – jeszcze się nie znamy… Nagle i niespodziewanie pojawiają się „rysy na szkle” – zauważamy w naszym partnerze/partnerce widzieć cechy, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. A jeśli pewne negatywy były wiodczne, to szybko je pomijaliśmy lub bagatelizowaliśmy. Z czasem okazuje się, że partner nie do końca spełnia nasze oczekiwania i potrzeby, że różnimy się w bardzo wielu kwestiach. Myślimy „to chyba nie to”, a później – że do siebie nie pasujemy. Wszystko przez to, że na początku relacji nie do końca się nawzajem poznaliśmy, nie poznaliśmy zasad i ram naszego funkcjonowania, a konstruując związek powinniśmy to wszystko skonsultować.

To, że w wielu kwestiach się różnimy nie oznacza jednak, że nie możemy być razem. Dlatego rozmawiajmy o naszych potrzebach, przyzwyczajeniach i wypracowujmy wspólnie zasady, szczególnie co do sposobu rozwiązywania konfliktów. Dzielmy się swoimi emocjami, tym, co przeżywamy, mówmy o swoich oczekiwaniach – co do tej relacji i planów na przyszłość. Żeby druga osoba miała szanse nas poznać i żebyśmy wiedzieli, czy kiedy „chemia” opadnie, będziemy chcieli i umieli dzielić razem czas i zainteresowania, dążyć do wspólnych celów.

Prelegentki