W każdej większej społeczności istnieje jakiś system sprawiedliwości. Określa, co się dzieje, kiedy jeden z członków społeczności narusza zasady i prawa panujące w grupie. Wiele systemów sprawiedliwości szkolnej opartych jest o założenie, że jeśli ktoś narusza zasady lub krzywdzi inną osobę – powinien ponieść karę, proporcjonalną do rodzaju przewinienia. Jej dolegliwość powinna być adekwatna do szkody, którą poniosła ofiara lub społeczność. Wydaje się, że sprawiedliwość zostanie przywrócona poprzez skupienie działań wokół naruszenia zasady i sprawcy. W przeciwieństwie, sprawiedliwość naprawcza nie jest oparta na represjach i karze, a oparta o szacunek dla ucznia i wspierająca branie odpowiedzialności za szkodę/krzywdę przez jej naprawienie.

Jakie są główne cele sprawiedliwości naprawczej? Jakie są jej reguły? O tym, jak zbudować taki system w polskiej szkole oraz jakie efekty przynosi uczniom, nauczycielom i rodzicom opowiada dr Aleksandra Dopierała, psycholożka, terapeutka systemowa, wykładowczyni i nauczycielka mianowana.

Spotkanie odbyło się w ramach konferencji z cyklu „Dziecko → Nastolatek → Dorosły” poświęconej tematyce szeroko rozumianego rozwoju dziecka, organizowanej przez Uniwersytet SWPS, Wydział Psychologii i Prawa w Poznaniu oraz Centrum Badań nad Rozwojem Osobowości Uniwersytet SWPS.