Co robić w momencie, kiedy dziecko zaczyna się interesować seksem? Jak reagować na pierwsze pytania? Czy masturbacja przedszkolaków to problem, z którymi powinniśmy się natychmiast zwracać do psychologa? Pytania o seksualność nurtują większość rodziców, niezależnie czy dzieci są w wieku przedszkolnym, czy wchodzą w etap dojrzewania. Rozwój seksualny człowieka nie jest ani odrębną dziedziną jego życia, ani też dziedziną wyróżniającą się wśród innych aktywności. Elizabeth B. Hurlock uważa, że zachowania seksualne ściśle wiążą się z rozwojem poznawczym, emocjonalnym, intelektualnym i społecznym. Stąd praktycznie na każdym etapie wychowania wśród rodziców budzi się szereg wątpliwości.
Rodzica refleksje o seksualności
Celem wychowania seksualnego jest harmonijne włączenie się w życie seksualne. Pierwsze kilkanaście lat rozwoju tworzy fundament dla dorosłej seksualności. Dlatego tak ważna jest postawa dorosłych, wychowawców, rodziców i opiekunów. Dzieci – także małe, przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, są również istotami seksualnymi, zdolnymi do ekspresji swojej seksualności w sposób typowy dla wieku i poziomu rozwoju. Najczęstszym zadawanym pytaniem jest pytanie o wyznaczenie granicy. W którym momencie zachowania dzieci powinny wzbudzać wątpliwości?
W rozmowie z dzieckiem o seksualności, w sytuacjach które budzą nasze wątpliwości, warto odpowiedzieć sobie na pytania stawiane przez Monikę Zieloną-Janek i Aleksandrę Chodecką. Dotyczą one własnej seksualności, ale z pewnością sprowokują do refleksji rodziców nastolatków.
- Skąd czerpię obiektywną wiedzę o seksualności człowieka? Skąd wiem, że te źródła są rzetelne?
- Jakie są moje doświadczenia seksualne zarówno pozytywne, jak i negatywne?
- Jakie znam mity i przesądy dotyczące seksualności ogólnej i dziecka?
- Jakie są moje osobiste przekonania dotyczące seksualności ogólnej i seksualności dziecka?
W okresie dzieciństwa tzw. okresie eksperymentalnym układ hormonalny nie podejmuje jeszcze swojej funkcji i działa cały czas na tym samym poziomie. W fazie dorastania (okres między 12 a 18 rokiem życia) ma miejsce intensywna produkcja hormonów płciowych. Układ hormonalny jest w fazie wzrostu o charakterze ilościowym i jakościowym. Zachowania seksualne tego okresu są kształtowane przez przemiany biologiczne, które czynią je labilnymi, niedojrzałymi, zmiennymi. Te różnice powodują, że zachowania seksualne dzieci i młodzieży mają zupełnie inną jakość.
Przedszkolaki są w tzw. fazie edypalnej i ich zachowanie charakteryzuje się bardzo dużą ekspresją seksualną. Aktywność seksualna przejawia się pod postacią zachowań masturbacyjnych, orientacyjnych, interakcyjnych i zachowań twórczych. Pojawiają się wówczas różne zachowania u dzieci, które mogą niepokoić rodziców.
Dzieci – także małe, przed osiągnięciem dojrzałości płciowej, są również istotami seksualnymi, zdolnymi do ekspresji swojej seksualności w sposób typowy dla wieku i poziomu rozwoju. Najczęstszym zadawanym pytaniem jest pytanie o wyznaczenie granicy. W którym momencie zachowania dzieci powinny wzbudzać wątpliwości?
Czym jest masturbacja dziecięca?
Masturbacja dziecięca definiowana jest jako stymulowanie własnego ciała przez dziecko, głównie obszarów erogennych i wywoływanie w ten sposób uczucia przyjemności. Masturbacja dziecięca nie ma jednolitego charakteru. Przyjmując za kryterium różnicowanie mechanizm jej powstawania oraz pełnioną funkcję.
Można wyodrębnić trzy rodzaje masturbacji dziecięcej:
- masturbacja podejmowana w celu osiągnięcia przyjemności (u podłoża leży dążenie do dostarczenia sobie przez dziecko doznań, których źródłem jest stymulacja obszarów erogennych),
- masturbacja eksperymentalna (u jej podstaw leży motywacja poznawcza połączona z motywacją seksualną),
- masturbacja instrumentalna (spełnia rolę zachowania sygnalizującego istnienie problemu, z którym dziecko nie potrafi się skutecznie uporać).
Zachowania orientacyjne dziecka ukierunkowane są na rozwiązanie dwóch podstawowych problemów: odkrywanie istoty różnic w budowie anatomicznej między kobietą a mężczyzną oraz odkrywanie celu tych różnic, czyli funkcji narządów płciowych.
Zachowania interakcyjne – pojawiają się zabawy tematyczne, w tym dziecięce zabawy seksualne. Zabawy te obok podstawowej funkcji przyjemności, spełniają również takie funkcje, jak nawiązywanie relacji seksualnej z osobą sobie równą, eksplorowanie ciała i ekspresja emocji.
Twórczość dziecięca – wyrażanie treści seksualnych w rysunkach i innych formach plastycznych. Twórczość ta pozwala w sposób bezpieczny ujawnić treści, które albo objęte są zakazem, albo są zbyt trudne do wyrażenia wprost.
Norma seksuologiczna
Ekspresja wieku przedszkolnego jest tak duża, że często budzi niepokój w dorosłych. Problemem jest również rozbieżność między normami wynoszonymi z domu rodzinnego, a normami społecznymi, kulturowymi. Dlatego szczególną uwagę należy zwrócić na kryteria normy seksuologicznej.
Zachowanie seksualne dziecka mieści się w normie rozwojowej, jeżeli:
- nie utrudnia/nie uniemożliwia wykonywania zadań rozwojowych przewidzianych dla danej fazy;
- mieści się w repertuarze zachowań seksualnych charakterystycznych dla danego wieku;
- dokonuje się miedzy osobami w zbliżonym wieku (różnica nie przekracza 5 lat):
- bardzo ważne jest to, aby oboje byli w jednej fazie rozwojowej!
- ten warunek eliminuje dorosłych i zwierzęta; - ma cechy dobrowolności:
- dziecko musi się zgodzić i musi wiedzieć na co się godzi, zgoda musi być oparta na świadomości dziecka co do tego, co się dzieje;
- zachowania są dobrowolne wtedy, gdy dwoje dzieci wie o co chodzi, na co się godzi; - nie szkodzi zdrowiu i życiu;
- nie wykracza rażąco poza normy obowiązujące w grupie społecznej.
O autorce
Anna Olczak-Stawicka – psycholog, pedagog, mediator rodzinny, nauczyciel dyplomowany, członek PTS oraz WTTS. W pracy zawodowej zajmuje się diagnozą i terapią dzieci i młodzieży, par i rodzin, prowadzi edukację i poradnictwo w zakresie seksuologii, warsztaty dla nauczycieli i rodziców. Pracuje w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz Przedszkolu Integracyjnym. Jest absolwentką psychologii i pedagogiki UAM w Poznaniu. Ukończyła kurs podstawowy i zaawansowany terapii systemowej, szkolenie w zakresie Gestalt, mediacji rodzinnych, a także szkolenia z zakresu diagnozy i terapii dzieci z zespołem ADHD. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie seksuologii, posiada certyfikat trenerski ART (Trening Zastępowania Agresji), od 12 lat poddaje swoją pracę superwizji. Nagrodzona nagrodą Prezydenta Miasta Poznania.