Gdy prawie 30 lat temu rozpoczął się proces transformacji ustrojowej w Polsce, żyliśmy nadzieją, że dzięki entuzjazmowi i dobrej energii, mającej swoje źródła w solidarności społecznej, zdołamy dokonać gruntownej zmiany w świadomości ludzi. Liczne obserwacje i badania pokazują, że Polacy prezentują zaangażowanie we wspólną sprawę przede wszystkim w sytuacjach zagrożenia. Natomiast w codziennym życiu tendencja do współpracy z innymi bardzo maleje. Jednocześnie możemy wskazać wiele pozytywnych przykładów udanej i wysokoefektywnej pracy zespołowej, które możemy znaleźć w organizacjach biznesowych, w sporcie, edukacji i nauce oraz w organizacjach pozarządowych. Można zauważyć coraz silniejszy trend promowania w Polsce pracy zespołowej, który zderza się z trendem promowania indywidualizmu. Jest to jeden z wielu znanych polskich paradoksów kulturowych, który współistnieje w przestrzeni społecznej i kulturowej razem z takimi paradoksami, jak: bycie jednocześnie optymistą i pesymistą, bycie kimś ostrożnym i ryzykantem, bycie demokratą i autokratą.

Podczas wykładu podejmiemy próbę odpowiedzi na kilka pytań:

• Co zrobić, aby efektywna praca zespołowa stała się naszą narodową marką?
• W jaki sposób promować i wdrażać pracę zespołową we wszystkich pokoleniach i generacjach?
• Jak kształcić liderów, aby byli jeszcze bardziej skuteczni w zwiększaniu efektywności zespołowej?
• Jak twórczo wykorzystać kapitał pracy zespołowej w procesie rozwijania kreatywności i innowacyjności?
• Co zrobić, aby współpraca zespołowa połączona z efektywną komunikacją i skutecznym przywództwem, stały się naturalnym i użytecznym elementem procesu edukacji w Polsce?