Podczas webinaru dr Dorota Płuchowska rozdzieliła design od designerstwa poprzez manifest rozumienia designu. Przeciwstawić się postawom, którym brakuje świadomości i którym brakuje teoretycznego odniesienia w praktyce designu. Rozmywaniu i pojęcia i profesji, niezależnie od tego, czy dzieje się to przez wewnętrzną mistyfikację procesu designu, czy przez dumping w usługach designerskich lub amatorski design. Nie zgadzam się też z nauczaniem designu, które koncentruje się na technicznych umiejętnościach, bez zgłębiania istoty i rozumienia designu. To zaś, żeby mogło się bronić, potrzebuje samookreślenia i zdefiniowania dyscypliny designu. Pokazała, że funkcja designu i designera pozostają dynamicznie sprzężone ze zmianami społecznymi. Manifestuje się to rozszerzaniu zakresów designu.

Obok graphic designu, product designu czy web designu, można wymienić human centered design, information design, service design organisation design, universal design, eco design, urban design, legal design, transformation design i inne. Uświadamia to, że design ma nie tylko zmieniać świat i jego społeczeństwo, ale sam ulega transformacji. W ten sposób dryfuje od czystego projektowania artefaktów w kierunku systemowo zorientowanej dyscypliny, sprzężonej z naukami humanistycznospołecznymi, której możliwości wzrastają dynamicznie wraz z rozwojem nowych technologii, wspierających integralnie procesy projektowania. Dr Dorota Płuchowska zarekomendowała również myślenie o designie przez pryzmat jego funkcji zmiany społecznej, a zatem zwrócenie uwagi na paradygmatyczne przejście od estetyki do kognicji, czyli do designu jako rozpoznawania i rozwiązywania „złośliwych” problemów (za Rittelem: wicked problem), cyrkularnie „splątanych” (kompleksowych, kontyngentnych, sprzężonych zwrotnie), przez co niewidocznych gołym okiem, sprzecznych, dokonujących przerzutów, jeżeli ich źródło nie zostanie odkryte.