Pustka w wielkim mieście?

Susan Pinker w swojej książce „Efekt wioski” powołuje się na badania nad samotnością, które mówią, że kontakty twarzą w twarz nie tylko pomagają, lecz także ratują życie. Zanotowano bowiem niższy poziom demencji u osób, które mają rozbudowane sieci społeczne. Udowodniono też, że uścisk czy poklepanie po plecach łagodzi fizjologiczną reakcję na stres, co wspomaga układ odpornościowy, a ci, którzy mają rozbudowane i trwałe sieci społeczne, żyją znacznie dłużej niż samotnicy. Człowiek jest istotą społeczną, czyli towarzyską, żyjącą w grupie, tworzącą wspólnoty i potrzebującą drugiego człowieka. Interakcja z innymi jest dla naszego rozwoju – społecznego, psychicznego, a nawet fizycznego – po prostu niezbędna.

Pamiętajmy jednak, że bycie od czasu do czasu samemu jest jak najbardziej pożądanym stanem. Wtedy możemy skupić się na sobie i swoich potrzebach, posłuchać swoich myśli, poczuć własną autonomię. I nie musi wiązać się z tym nic przykrego.

Prelegentka